Ik wist met de tijd geen raad

Zo kon ons leven gewoon doorgaan

“Mijn man moest naar een verpleeghuis en wij zagen er erg tegenop. Maar we vonden een compromis. We zouden allebei gaan verhuizen. Ik zou naar het verzorgingshuis gaan, in hetzelfde gebouw. Zo konden we elkaar toch nog iedere dag zien en spreken. Dan kon ons leven nog een beetje gewoon doorgaan. Maar het mocht niet zo zijn. Een paar maanden voordat hij werd opgenomen overleed hij. Gelukkig is hij rustig heengegaan, in zijn eigen vertrouwde omgeving. Maar ik was toen wel echt alleen”.

Zij bleef in hun eigen huis wonen. Zonder hem. "Ik miste hem heel erg. Ook de vaste gewoontes die we samen hadden, ik kon ze niet meer te pakken krijgen”.

Je moet toch met je tijd meegaan

“Ja, ik weet zelf niet waar ik het vandaan haalde. Het gebeurde gewoon. Ik ging op zoek naar afleiding, want ik voelde wel dat ik niet nóg dieper weg moest zakken”. Ze las een gids van WijZ Welzijn Kampen. Dat kende ze wel. Vroeger had ze daar bingo gedaan en zit-gym. Ze gebruikte er ook wel eens het vervoer van. “Maar nu las ik over computerles en dat leek mij wel wat. Je moet toch met je tijd meegaan”, lacht ze.

Lies is online

Het wijkcentrum ligt niet naast de deur, openbaar vervoer is gebrekkig geregeld en Lies is hartpatiënt. “Geen probleem”, vertelt Lies. “Er kon gewoon iemand bij mij thuiskomen. En ik kon ook nog eens een computer in bruikleen krijgen. Wel een jaar lang. Nou, dan zal ik het toch wel onder de knie hebben…”

Ja, het gaat wel met vallen en opstaan. Zo is Lies nog steeds verbaasd dat je door één verkeerde letter in je wachtwoord niet op internet kan komen! Ze moppert: "Wat maakt zo'n lettertje nou uit”.

Toen kwam de Corona en alles stopte. Ook de computerles. “Gelukkig heb ik een kleinzoon die mij af en toe telefonisch helpt. Een schat van een jongen” vindt oma Lies. “Hij denkt dat als hij iets één keer verteld heeft, dat ik het dan zélf wel kan! Maar hij heeft wel veel geduld met mij”.

Nog maar 61 jaar…

Ook via Wijz Welzijn kreeg ze er een maatje bij. Een dame van ‘nog maar’ 61 jaar. Lies, zelf 87, zegt het met een knipoog. “Ze is onderwijzeres geweest en het contact kwam tot stand via het Maatjesproject van WijZ Welzijn. Dan zoeken ze iemand uit die goed bij je past en daar kun je dan mee kennismaken. En als het klikt heb je er gelijk een vriendin bij”.

Lies glimlacht: "Het is wel beter nu, want ik wist met de tijd geen raad".

de mevrouw op de foto is niet Lies