Een fijn plekkie!

Ik bleef er eigenlijk plakken
Via-via zijn Calvin Woning en Nelia Korenberg bij ’t Meer terecht gekomen. Calvin (14) werd door vrienden meegenomen en Nelia (15) kende ’t Meer al door haar oudere broer. Wat begon met ‘chillen’ tijdens de leuke soosavonden op de vrijdag, waarbij gedanst, gepoold, gegamed en gekletst werd, veranderde al gauw in vrijwilligerswerk. Beiden kwamen ze er vaak over de vloer: ”Je kunt ook ergens gaan hangen, want zoveel plekken zijn er niet voor jongeren. Hangen in het park en misschien wel overlast veroorzaken of het verkeerde pad inslaan. Maar ik kwam altijd in ’t Meer, ik vond het een fijn plekkie om te zijn. Ik ontmoette veel mensen en bleef er eigenlijk plakken.”

Doorgegroeid naar coördinators
Daarop besloot Calvin er vrijwilligerswerk te gaan doen. Calvin en Nelia begonnen met kleine klusjes maar zijn inmiddels doorgegroeid naar coördinators: zij werken nieuwe vrijwilligers in en begeleiden de jongeren die naar ’t Meer komen. Op vrijdagavonden werken zij met een team van ongeveer zes vrijwilligers, allemaal jongeren, waarvan er minimaal één coördinator aanwezig moet zijn. Dit team wordt ondersteund door een beroepskracht van de afdeling jongerenwerk.

Alle jongeren moeten zich welkom voelen
Volgens Calvin draait het vooral om het maken van plezier. Calvin wil later gaan werken bij de politie. ”Maar in ’t Meer loopt het nooit uit de hand, dus ik gedraag mij ook niet als agent hoor”. Naast hem gniffelt Nelia: ”Nou.. als er ergens iets van gezegd moet worden durf jij dat wel. Maar nee, tot ruzies laten we het niet komen.” Nelia vindt vooral de mensenkennis die zij op doet prettig. ”Ik wil graag in de zorg werken, veel omgaan met mensen kan dan vast een voordeel zijn.” Opletten moeten zij als coördinator ook: alle jongeren zijn welkom en moeten zich dus ook welkom voelen. En daar zorgen Nelia en Calvin graag voor!