Dat ik iets kan betekenen voor iemand

Stoppen met roken

Willy vertelt: “Ik begon steeds meer te roken. Dat vond ik maar niks. Ik wilde ermee stoppen en ging naar de huisarts voor nicotinepleisters. Hij stuurde me door naar de wijkverpleegkundige en die kwam met een plan van aanpak. Heel serieus allemaal, maar ik hiel het maar twee weken vol. Toen begon ik weer. Ja, stom, ik weet het”.

Welzijn op Recept

Maar het contact leverde toch wat op: ‘Welzijn op Recept’. Op  initiatief van WijZ  geven huisartsen en andere hulpverleners een gerichte doorverwijzing naar het Welzijnswerk. Zo raakte Willy in gesprek met de coördinator van Welzijn op Recept. Er bleek van alles te worden georganiseerd: je kon leren  schilderen, aan yoga doen, leren stijldansen, of tochtjes maken met een scootmobiel. “Moeilijk kiezen,” dacht Willy eerst. “Maar ik wist het meteen: het werd de breiclub. Ik wilde leren sokken breien. Dat was zomaar een uitdaging voor me. Nu weet ik precies hoe dat moet. We gingen ook met de hele groep babymutsjes maken voor een goed doel”. Ze is nu al een jaar bij de breiclub en het bevalt haar nog steeds goed. “En dat stoppen met roken... ja, dat staat nog steeds op mijn lijstje.”

Vrijwilligerswerk

Een tijdje geleden werd haar gevraagd of ze misschien vrijwilligerswerk wilde doen. Bij senioren. “Ja, dat leek mij wel wat,” vertelt Willy. “Ik heb wel wat met oudere mensen. En ervaring had ik ook, want mijn beide ouders, die inmiddels zijn overleden, kwamen in een verpleeghuis terecht. Mijn moeder werd dement, mijn vader kreeg hersenletsel door een val”. Het was een moeilijke tijd voor Willy, maar de ervaring die ze opdeed komt haar nu goed van pas.

Ze regelde een rolstoel

“Ik kreeg een adres van een mevrouw, die in een verzorgingshuis woont.

Jaren terug was haar man overleden en sindsdien was zij niet meer buiten geweest.” De boodschappen deed haar zoon. Ze werd ook moeilijk ter been en haar stemming kon somber zijn. Willy vertelt verder: “Ik ga twee keer per week naar haar toe. Voor een kopje thee en wat aanspraak, gewoon voor de gezelligheid. Maar ik wilde ook wel eens met haar de straat op. Hoe kon ik dat het beste aanpakken?” Willy deed het praktisch. Ze regelde een rolstoel en nam haar mee naar buiten. Gewoon een ommetje maken, naar het winkelcentrum. Mevrouw keek haar ogen uit!” Toen ze weer thuis waren zei ze: ‘Bestel voor volgende week maar weer die rolstoel’. Zo goed was het haar bevallen. “Dit soort succesjes, daar geniet ik van.”

Voor een ander

Willy kreeg er nog een cliënt bij, ook een oudere dame die onlangs weduwe is geworden. “Maar zij zit heel anders in elkaar, zij is wel ondernemend, maar ze is nooit gewend geweest om erop uit te gaan,” vertelt ze. “Dat moet ik anders aanpakken, maar eerst moet ik haar beter leren kennen. Dat heeft nog wat tijd nodig”.

Willy is tevreden met de situatie waarin ze nu leeft. En vooral met het werk dat ze doet: “Ik vind het mooi dat ik, door een tegenslag in mijn eigen leven, nu zulk dankbaar werk voor anderen kan doen. Dat ik iets kan betekenen voor iemand”.