Arie Kompagnie: Ik vind het gewoon leuk

Een colonne van honderd meter

Voor Arie is het allemaal niet ingewikkeld: “Je hebt een route en dan ga je rijden.” Zo vat hij de scootmobieltochten samen. “Van mei tot september doen we elke maand een tocht. Dat zijn er dus vijf,” Arie steekt een handvol vingers omhoog. “We hebben steeds een reservedatum voor als het slecht weer is.” Hij lacht: “Bij slecht weer hopen we dat het heel hard regent. Dan kun je makkelijker besluiten dan met af en toe een bui.”

De tochten zijn gemiddeld zo’n 30 kilometer. “En de eerste altijd iets korter. Dan kunnen de mensen even wennen. Ook de nieuwe mensen. En dan weten we meteen of de accu’s het nog halen.” Dat is meteen één van de redenen waarom er meer begeleiders zijn: “Als iemand stil staat met een lege accu, moet daar iemand bij blijven. Dan kan de groep verder. We moeten ook voorbereid zijn op ongelukjes en oversteken.” Hij rekent de lengte van de colonne uit: “Met maximaal 20 deelnemers houden we ruim afstand. Dat is omdat die dingen boems optrekken en boems ook weer stilstaan. Dan heb je ruimte voor en achter nodig. Maar dan is de colonne ook wel honderd meter en daar heb je meerdere begeleiders bij nodig.”

Sommigen zijn negentig plus

“We zijn geen club,” benadrukt Arie. “Mensen zijn geen lid maar ze melden zich gewoon per tocht aan en ze gaan mee op eigen kosten en onder eigen verantwoordelijkheid.” De tochten worden in april gepubliceerd in het Ommer nieuws. En eerdere deelnemers krijgen een persoonlijk bericht. Op die manier kennen de mensen elkaar wel. “Dat is wel belangrijk,” vindt Arie. “Sommigen zijn negentigplus en als je op leeftijd bent is het bijzonder om samen met anderen iets te ondernemen. Dat de mensen contact hebben. Daarom hebben de tochten ook altijd halverwege een koffiestop bij een café of restaurant. Of gewoon bij een Rustpunt. Mensen zijn daar vrij om iets te eten of te drinken. Maar rustig alleen buiten je appeltje opeten mag ook.

Geen verrassingen onderweg

Het is wel een puzzel om elk jaar vijf mooie tochten samen te stellen met minimaal obstakels en drukke oversteken, en halverwege een koffiestop. “Ik maak de routes eerst op de computer. En kort van te voren fietsen Aly en ik -Arie wijst naar zijn vrouw in de kamer- de route voor. Want met zo’n tien tot twintig scootmobielen wil je onderweg geen verrassingen. Er zijn tunneltjes gekomen bij Dalmsholte en onder de Varsenerdijk tussen Ommen en Oudleusen. Zo kunnen we verder zonder een drukke weg te moeten oversteken.”

Mooie route had je weer

Corona heeft twee jaar roet in de tochten gestrooid. “Gelukkig hebben we beide jaren toch nog wel enkele tochten gereden. Maar de deelname was wel wat beperkter. Dus ik hoop dat de mensen het nu weer gaan oppakken. Sommigen zijn negentig plus en we zijn elk jaar blij dat ze er weer bij kunnen zijn.” Dat is ook de reden waarom Arie dit werk doet: “Ik vind het gewoon leuk. Omdat de deelnemers het leuk vinden. Ze zijn altijd goed te pas. ‘Mooie route had je weer’ zeggen ze dan. Mooi toch?”